چار کس را داد مردی یکی درم *** آن یکی گفت این به انگوری دهم

آن یکی دیگر عرب بد گفت: لا *** من عنب خواهم نه انگور،ای دغا

آن یکی ترکی بدو گفت: ای گزم *** من نمی خواهم عنب، خواهم ازم

آن یکی رومی بگفت: این فیل را *** ترک کن،خواهیم استافیل را

در تنازع آن نفر جنگی شدند  ***     که ز سرّ نامها غافل بُدند

مشت بر هم می زدند از ابلهی *** پُر بُدند از جهل، وز دانش تهی

صاحب سرّی عزیزی صد زبان *** گر بُدی آنجا بدادی صلحشان

پس بگفتی او که من زین یک درم *** آرزوی جملتان را می دهم

چون که بسپارید دل را بی دغل *** این درمتان می کند چندین عمل

یک درمتا می شود چار،المراد *** چار دشمن می شود، یک زاتّحاد

گفت هر یکتان دهد جنگ و فراق *** گفت من آرد شما را اتّفاق

(مولوی)

عنب : انگور              دغا : حیله گر          گزم : نور چشم         ازم : نگور          استافیل : انگور

نفر : گروه                 گفت : گفتار.سخن (بیت آخر )